Dwudziestego pierwszego grudnia tradycje najbardziej się różnią między sobą. To znaczy, że w akrostychu jak i części hymnów rozjeżdżają się tu tradycje grecka (i podążające za nią, np. arabska czy albańska) i słowiańska (i podążające za nią, czyli np. rumuńska) – w tej pierwszej dzisiejszy dzień odpowiada Wielkiemu Wtorkowi, zaś w drugiej Wielkiej Środzie.
Stichera tego dnia:
Dwudziesty grudnia to już we wszystkich tradycjach jest Przedświęcie, a także dzień pamięci świętego męczennika i patriarchy Ignacego Antiocheńskiego.
Dzień ten niejako odpowiada Wielkiemu Poniedziałkowi. Od tego Czytaj dalej „20 grudnia – św. Ignacego Antiocheńskiego i… Wielki Poniedziałek”
Ten mój autorski tekst ukazał się rok temu na cerkiew.pl.
Od dziesięciu lat słuchamy i – w miarę możliwości śpiewamy – w domu, począwszy od wigilijnego wieczoru, kolędy różnych języków i tradycji, wśród nich są również rumuńskie. Nie znam rumuńskiego, ale jedno zdanie kolędy Asta-i seara de Craciun zawsze bardzo mnie porusza; mianowicie, w drugiej zwrotce pada zawołanie: Bucura-Te Sfanta Cruce! i na tyle się orientuję, by zrozumieć, że oznacza to Raduj się, Święty Krzyżu! Na pierwszy rzut oka, tudzież na pierwszy dźwięk, ktoś może się zdziwić – co to ma wspólnego z Narodzeniem Chrystusa? Otóż, wszystko.
Bo ta druga myśl, już po jakiejś refleksji, latach Czytaj dalej „Raduj się, Święty Krzyżu! – Boże Narodzenie jako Zimowa Pascha (felieton + nagranie)”
Siedemnastego grudnia, czyli tydzień przed Wigilią Bożego Narodzenia, Cerkiew prawosławna obchodzi pamięć kolejnych starotestamentowych postaci: a mianowicie, proroka Daniela, oraz Trzech Młodzieńców (Azariasza, Ananiasza i Miszaela), których historia w księdze tegoż proroka jest opisana, a także sędzi Debory, o której przeczytamy w Księdze Sędziów.
PROROK DANIEL I TRZECH MŁODZIEŃCÓW
Święty Daniel to jeden z proroków większych, działający mniej więcej na przełomie VII i VI wieku przed Chrystusem. Jego księga jest inna,
Pierwsze cztery niedziele w tradycji bizantyjskiej nie mają własnych hymnografii i czytań; jedynie serbska tradycja ludowa czwartą niedzielę Adwentu nazywa Detinjci, czyli „Dzień Dzieci” – tego dnia rodzice po powrocie z cerkwi związują własne dzieci, jako znak przywiązania rodzinnego, po czym je odwiązują, by wskazać, iż członkowie rodziny muszą pomagać sobie wzajemnie.
Natomiast piąta niedziela Adwentu – czyli przedostatnia niedziela przed Bożym Narodzeniem – w tradycji bizantyjskiej już niezależnie od szerokości geograficznej ma przypisane sobie hymny i czytania. Nosi ona miano Niedzieli Praojców. Jak sama nazwa wskazuje, tego dnia wspominamy imiona i zasługi postaci starotestamentowych, które przygotowały Naród Wybrany, a zatem świat, na przyjście Mesjasza.
Wszyscy wspominamy teraz czcigodnych ojców, opiewając ich miłe Bogu życie, ze względu na które zostali uwielbieni. (stichera z jutrzni, poniżej jej śpiew)
Mówią o tym także inne hymny, Czytaj dalej „Przedostatania niedziela Adwentu – Niedziela Praojców (i Pramatek 😉 )”
Szesnastego grudnia Cerkiew prawosławna czci pamięć proroka Aggeusza oraz pramatki Rut.
AGGEUSZ
To jeden z proroków mniejszych, autor dwurozdziałowej księgi, która prezentuje jego działalność właściwie tylko z jednego roku:
Czytaj dalej „16 grudnia – proroka Aggeusza oraz pramatki Rut”
Podobnie jak w Cerkwi koptyjskiej, Post Bożonarodzeniowy w Prawosławnych Kościołach Etiopii i Erytrei trwa 43 dni – te dodatkowe 3 dni to na pamiątkę cudu z górą Moqattam. Ma on różne nazwy, najczęściej jest określany mianem Postu Proroków (Tsome Nebijat) lub Postu Bożonarodzeniowego (Jelidet Tsome). Tak jak i w innych Cerkwiach prawosławnych, wierni powstrzymują się od spożywania mięsa i nabiału. Co więcej, muszą wytrzymać bycie na czczo aż do południa lub godziny piętnastej.
W trakcie tego postu wyróżnia się kilka istotnych świąt i okresów. Czytaj dalej „Post Bożonarodzeniowy w Cerkwiach etiopskiej i erytrejskiej”
Po co jeść, skoro można pościć? 