Przemienienie Pańskie po arabsku (felieton?)

– … bo 6 sierpnia jest wielkie święto i…
– … a, Objawienie Pańskie!
Objawienie Pańskie faktycznie jest świętowane szóstego, ale stycznia. Jednak, czy rozmówca faktycznie był daleko od prawdy?… Po arabsku święto Przemienienia Pańskiego nazywane jest ʿīd at-Tadżallī, czyli święto… No właśnie! Objawienia. Obydwa święta mają pewne punkty styczne: głos Ojca z Niebios i treść słów (To jest mój Syn umiłowany, w Którym mam upodobanie), ukazanie i stwierdzenie pochodzenia Jezusa Chrystusa, Jego posłannictwa, Boskości, a także światłość; jedna z arabskich nazw święta 6 stycznia to ʿīd al-Anwār, czyli święto Świateł.

Lecz obydwa święta to różne Objawienia, na co wpływa też umiejscowienie ich w życiu Chrystusa (jedno to początek publicznej działalności, drugie jest na 40 dni przed śmiercią) i Historii Zbawienia, nieco odmienne są pewne emfazy. Widać to w arabskich określeniach tych świąt. Najbardziej podstawową nazwą

Osiołek – felieton na Niedzielę Palmową

Ten mój tekst ukazał się oryginalnie na cerkiew.pl w 2014 roku.

Było to poszabasowe przedpołudnie w Jerozolimie, jakich wiele. Ludzie po wielkim dniu święta szabasu krążyli po wąskich uliczkach załatwiając różne sprawy, głośno rozmawiali, handel kwitł po przerwie… Interesy były nawet bardziej ożywione niż zwykle w pierwszym dniu tygodnia, bowiem zgodnie ze starożytnym obyczajem, to właśnie tego dzisiaj rodziny musiały wybrać zwierzę na ofiarę do zabicia na przypadającą już w ten piątek Paschę… Słońce prażyło, w końcu to już miesiąc Nisan…

U bram tego dużego miasta, w wiosce, gdzie stało kilka chatek, stał uwiązany, wraz ze swoją matką, bezimienny osiołek. Obserwował ludzi zmierzających do miasta, wychodzących z niego… W rozmowach

Żłób czy grób? – metropolita Aleppo Paweł (Jazidżi) na Boże Narodzenie

Tekst, w moim tłumaczeniu, ukazał się pierwotnie 4 lata temu na cerkiew.pl. W nawiasach kwadratowych podano komentarze językowe i alternatywne formy tłumaczenia, co jest istotnym dla głębszego zrozumienia tekstu.

Pismo Święte rozpoczyna się Starym Testamentem, Księgą Rodzaju, następującym zdaniem: Na początku stworzył Bóg…, i cała ta Księga to opowieść o jednym wydarzeniu. To wydarzenie to powstała walka [słowo ṣirā’ użyte tutaj i później jest bardziej wielowymiarowe, oznacza też konflikt, przyp. tłum.] pomiędzy pragnieniem Boga, by być u boku człowieka w jego życiu, a odrzuceniem przez człowieka tego, by przyjąć wejście Boga i czynić następne kroki w Jego towarzystwie. Na tej walce pomiędzy tym Boskim Pragnieniem i ludzkim wahaniem by Je przyjąć opiera się cała historia Księgi.

Co się zaś tyczy wielkości tajemnicy Boskiej ekonomii [z(a)rządzenia] która była wypełniona w Starym Testamencie poprzez proroków, Prawa i posłanników, to polegała ona na tym, że

Na tej Skale zbuduję Kościół Mój… – w ujęciu prawosławnym

W dniu święta apostołów Piotra i Pawła, które jest obchodzone 29 czerwca, przedstawiam swój artykuł, który pierwotnie ukazał się na cerkiew.pl kilka miesięcy temu.

Kościół katolicki w obronie prymatu Rzymu przytacza dialog Chrystusa z Piotrem (Mt 16, 13,18):
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół Mój, a bramy piekielne go nie przemogą.»

Istotnym jest fakt, że rozmowa ta

Klęcząc w święto Pięćdziesiątnicy – metropolita Aleppo Paweł (Jazidżi) na Zesłanie Świętego Ducha

Kazanie to w moim tłumaczeniu ukazało się pierwotnie na cerkiew.pl pięć lat temu.

Rzekłem: teraz rozpocząłem, oto odmiana prawicy Najwyższego
[drugi stych wielkiego prokimenu śpiewanego na wieczerni w Niedzielę Pięćdziesiątnicy z obrzędem klękania]

Nasza Święta Cerkiew do nabożeństwa wieczerni Niedzieli Pięćdziesiątnicy włączyła obrzęd modlitw na klęcząco [cs. kolenopriklonne molitwy; arab. salātu-s-sadżadati]. Pięćdziesiątnica była świętem żydowskim

Jedność Cerkwi i Krew Chrystusa – metropolita Aleppo Paweł (Jazidżi) na Niedzielę Ojców I Soboru Powszechnego

Pierwotnie tekst w moim tłumaczeniu ukazał się na cerkiew.pl pięć lat temu.

Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich ten, śmierć Pańską głosicie (…)
Dlatego też kto spożywa chleb ten lub pije kielich Pański niegodnie,
winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej.
[1 Kor 11, 26-27 – fragment Apostoła czytanego na Liturgii Wielkiego Czwartku]

Święty apostoł Paweł nauczał w Efezie przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestając ze łzami upominać każdego [Dz 20, 31] i ustanowił w tym mieście żywą Cerkiew. Potem szybko przeszedł przez to miasto, kierując się do

Ósmy Dzień – metropolita Jerzy (Khodr) na Niedzielę Antypaschy

Tekst w moim tłumaczeniu z arabskiego pierwotnie ukazał się dwa lata temu na stronie parafii św. Jana Klimaka w Warszawie na Woli: prawosławie.pl. Liczba osiem to symbol nieskończoności; ósmy dzień to pierwszy i zarazem ostatni dzień, a zatem jest on znakiem wieczności. Kazanie to nawiązuje do tych motywów oraz słów Chrystusa z Mistycznej Wieczerzy, która rozpoczęła Paschę Krzyżową: „A to jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, Którego posłałeś (J 17, 1-3)”.

Ósmego dnia od Zmartwychwstania nastała niedziela objawienia Nauczyciela wobec uczniów, którzy byli zgromadzeni w jednym miejscu z obawy przed Żydami, za zamkniętymi na klucz drzwiami. Jezus otwiera to, co