Ikona Opieki Bogurodzicy

Istnieją różne wersje ikony opieki Bogurodzicy. Jednakże na każdej z nich widnieje Matka Boża z rozpostartymi ramionami w geście opieki, trzymając omoforion – kawałek materiału symbolizujący roztaczanie owej ochrony i troski nad nami, miłującymi Jej Syna. W cerkiewnosłowiańskim „pokrow” oznacza zarówno opiekę, jak i przykrywającą szatę. Stąd też istnieje prosta pieśń paraliturgiczna: Radujsja, Radosti nasza, pokryj nas od wsiakago zla czestnym Twoim omoforom („Raduj się, Radości nasza – uchowaj nas od wszelkiego zła poprzez Twój czcigodny omoforion”).

Zatem, pierwszy wariant ikony Opieki Bogurodzicy to właśnie ten najprostszy, gdzie widzimy Matkę Bożą do połowy pasa lub całą z owym omoforionem. Niekiedy w tle może być cerkiew czy jakaś ziemia czy coś innego.

Drugi wariant to ikona wydarzeń z

1 października – święto Opieki Bogurodzicy (Pokrow)

Pierwszego października niektóre Cerkwie lokalne obchodzą święto Opieki Przenajświętszej Bogurodzicy (cs. Pokrow). Czemu tylko niektóre? U Greków znaczenie święta się zatarło, i powiązali je z wydarzeniami 1940 roku, tzw. „Dniem Ochi” („Dzień Nie”) 28 października, kiedy odmówiono kapitulacji w czasie II wojny światowej. Wówczas przenieśli święto na czas pod koniec października. Cóż, pierwotna wymowa święta też ma charakter wojenno-obronny, bowiem w trakcie jednego z oblężeń Konstantynopola – ówczesnej stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego – jeden ze słowiańskich niewolników, Andrzej, zobaczył nad miastem Bogurodzicę rozpościerającą swoją szatę (po słowiańsku „pokrow” – „okrycie”), co było symbolem sprawowanej opieki (po słowiańsku także „pokrow”). Było to 1 października 910 roku, choć Przenajświętsza Bogurodzica otaczała opieką miasto również i wcześniej.

Wszyscy Słowianie, być może przez pochodzenie św. Andrzeja, dosyć hucznie obchodzą to święto – niewątpliwie, poza 12 najważniejszymi oraz tymi z Triody Postnej jest to wraz ze świętem apostołów Piotra i Pawła oraz Narodzenia Jana Chrzciciela jedno z największych. U Arabów tego święta