Na początku należy zaznaczyć, iż w rozumieniu prawosławnym – a wręcz ogólnie wschodnim – mianem Liturgii określa się tylko nabożeństwo eucharystyczne; odpowiednikiem tego pojęcia w rytach zachodnich Msza Święta. W rycie bizantyjskim najczęściej sprawowaną Liturgią jest ta autorstwa św. Jana Chryzostoma, tj. Złotoustego; wydaje się być ona mieszanką szeroko pojętej tradycji syryjskiej (w tym Anafory Dwunastu Apostołów) oraz kapadockiej tj. greckiej. Dziesięć razy w roku sprawowana jest dosyć podobna Liturgia św. Bazylego Wielkiego: wszystkie 5 niedziel Wielkiego Postu, Wielki Czwartek, Wielka Sobota, Wigilia Bożego Narodzenia (chyba że ta wypada w sobotę lub niedzielę – to w dzień święta), Wigilia Objawienia Pańskiego (chyba że ta wypada w sobotę lub niedzielę – to w dzień święta). W dni powszednie Wielkiego Postu oraz pierwsze trzy dni Wielkiego Tygodnia celebruje się Liturgię Uprzednio Poświęconych Darów św. Grzegorza papieża rzymskiego, o czym więcej tutaj. Gdzieniegdzie zachowała się także Liturgia Uprzednio Poświęconych Darów św. Jakuba Brata Pańskiego. Ponadto, jeśli chodzi o Liturgię z konsekracją, okazyjnie bywa sprawowana Liturgia Jakuba Brata Pańskiego (różna od tej Liturgii UPD) – przede wszystkim w dniu pamięci apostoła, tj. 23 października oraz w niedzielę po Bożym Narodzeniu, a także Liturgia św. Marka Apostoła. Bywają jeszcze inne, ale to niezmiernie rzadkie przypadki – zarówno pod kątem geograficznym, jak i czasowym.
Liturgia z natury jest poranna, co wynika z czterech rzeczy: Czytaj dalej „Porządek Boskiej Liturgii św. Jana Chryzostoma (plus ogólne wprowadzenie do Liturgii)”
Po co jeść, skoro można pościć? 